330 GT Registry

Home    Registry    Resources    Options    Contact    Search    Privacy Policy
 

Translate to English (Google)
Translate to English (Bing)

VOORPORTAALNAAR DE HEMEL


Een Italiaanse youngtimer vinden die in topconditie verkeert is geen sinecure.
Een van de weinige Nederlandse specialisten op dit gebied is Maranello in Hilversum.
Een heerlijke duik in een hemels aanbod.

TEKST GERT WILLE | FOTOS'S ANDREW WALKINSHAW

Binnenlopen bij Maranello in Hilversum heeft niets te maken met een bezoek aan een autodealer Verbergen andere autobedrijven hun werkplaats aan de achterkant van het gebouw, bij Maranello môet je juist via de werkplaats naar binnen. De ware autoliefhebber zal daar trouwens geen enkele moeite mee hebben, maar de pas vertragen en met open mond de garage in zich opnemen. Brandschoon is de werkvloer, opgeruimd zijn de werkbanken. Op de brug staan Ferrari’s en Lamborghini’s op leeftijd. Een in nieuwstaat verkerend Alfaatje Bertone staat nonchalant in de hoek geparkeerd te wachten op z’n onderhoud. De kleppendeksels van een oude Lamborghini V12-krachtbron staan keurig naast elkaar op de werkbank te wachten op montage. De zon lacht naar binnen via de openstaande roldeur, waarna een donkere, machtige brui van een Lamborghini Jarama de ruimte vult. Even proefdraaien...


Stille getuigen van een openhartoperatie van een Larnborghini
twaalfcilinder. Goed nieuws: de patiënt wordt weer helemaal beter.

Voorportaal
De werkplaats is het voorportaal naar de hemel. Want aan de andere zijde van de garage lonkt een schitterende showroom. Net als de pakweg vijftig auto’s die er staan uitgestald, ademt ook de toonzaal zelf een hang naar perfectie uit. Met een chique zwarte vloer, smetteloos witte muren en twee balustrades met kantoorruimtes. Fraaie foto’s op doek van oude races en een levensgrote afbeelding van een onderonsje tussen Battista Farina (van Pininfarina) en Enzo Ferrari.
Marco de Graaf, een van de twee compagnons van Maranello: “ik ken in Nederland geen tweede bedrijf dat zo met de in-en verkoop van klassieke Italiaanse auto’s omgaat als wij. De auto’s verkeren zonder uitzondering in concoursconditie. De meeste wagens die hier staan zijn niet gerestaureerd en een enkele is zelfs gewoon nieuw.” Wijzend: “Die grijze Alfa GTV6 heeft maar zeshonderd kilometer gelopen. Kost 28 duizend euro maar dan heb je de allerbeste en de allermooiste van Europa.”


Battista Farina en Enzo Ferrari lijken tevreden
te kijken naar de geslaagde lijnen van hun
Ferrari 512 BB (foto links).
Ook mooi: de smetteloos bruine Alfa Montreal
(boven).

Ferrari-geld
Ook het rijtje Giulia Bertones ziet er fantastisch uit, maar de prijzen schommelen wei zo maar van vijftien tot dertig mille. En dat is veel geld, want er zijn veel Giulia Bertones te vinden voor lagere bedragen. Enkele critici verwijten De Graaf dat hij Alfa’s verkoopt voor Ferrari-prijzen. “Ik zou deze mensen graag uitnodigen de auto’s eerst eens van dichterbij te komen bekijken. Echt, ze zijn het waard. Als je een Bertone van zo’n tien mille zou restaureren tot de vergelijkbare conditie van de auto’s die hier staan, dan ben je duurder uit en is de kwaliteit minder omdat de basis minder was.” Afgaand op de verkoopcijfers — zo’n tachtig auto’s per jaar - weten een hoop klanten de buitengewone kwaliteit van de Maranello-auto’s kennelijk op waarde te schatten.

Eigen verhaal
Waar vindt De Graaf deze auto’s? “Overal en nergens. Ik heb een netwerk in Europa, van particulieren tot bedrijven. En ik hou enkele kleine websites in de gaten waarop geregeld mooie dingen worden aangeboden.” Elke auto die in de toonzaal staat heeft zijn eigen verhaal.
Die van de eerder gememoreerde GTV6 is misschien nog wel de mooiste. Een chef-werkplaats van een Zuid-Duitse Opeldealer kocht uit hobby speciale, vaak laatste, versies van nieuwe auto’s. De man was kennelijk aardig bemiddeld want hij had er op een gegeven moment een stuk of tien in de kelder staan. Alleen reed hij er nooit mee. Nee, nee, want hij stond in het dorp immers bekend als de Opel-chef en het zou maar verwarrend zijn als men hem vervolgens zag in allerlei andere auto’s. De mans autogenot bestond kortom uit ‘s avonds, na werktijd, lekker een rondje zitten in zijn nagelnieuwe auto’s. Buiten kwamen de bolides pas toen hij stierf en de collectie van de hand gedaan werd.


BRANDSCHOON IS DE WERKVLOER.
OP DE BRUG STAAN FERRARI’S EN
LAMBORGHINI’S OP LEEFTIJD.


Marco de Graaf; “Mijn grootste concurrent is perfecte. Het kan altijd nog beter.” Rechtsonder; met recht een stelgerend paard. Deze Ferrari wordt compleet gerestaureerd. En hij is nu al zo mooi...

Feyenoord
En zo zijn er nog meer mooie verhalen. De knalgele Maserati Bora bijvoorbeeld is ingekocht met maar 5.000 kilometer op de klok. Hij stond oorspronkelijk als kunstwerk in een designmuseum. En wat te denken van de schitterende Ferrari 365. In de volksmond ook wel Queen Mary genoemd wegens zijn reuzeafmetingen. Het uit 1970 stammende raspaard is destijds door Kroymans geleverd en heeft drie eigenaren gehad. Enkele krassen zijn het gevolg van de vuurwerkramp in Enschede. De brandweer kon de auto nog net redden. De bruine Alfa Romeo Montreal was oorspronkelijk rood. Hij heeft vanaf 1975 twee jaar langs als winkeldochter bij een Alfadealer gestaan. Uiteindelijk is de auto in 1977 verkocht aan een Feyenoordspeler, die hem alleen wilde hebben als hij in de bruine (fabrieks) kleur werd gespoten. En zo geschiedde, Voor wie er van houdt en het geld er voor over heeft is Maranello dé plek om een Italiaans raspaard te vinden die in topconditie verkeert. De Graaf; “Perfectie is eigenlijk mijn enige concurrent. Het kan altijd nog beter en nog mooier.”

 

 

 

 

 

 

In de andere hal

Als je op het bedrijventerrein omloopt kom je bij een pand dat Maranello onlangs heeft gekocht — en dat bij het bedrijf wordt betrokken. Vooralsnog staat er een deel van de ingekochte auto’s. Het is een niet te versmaden collectie heerlijkheden in originele en ongepoetste staat. En sommige auto’s zijn dan nog mooier. Bijvoorbeeld een dol groene Giulia, die ooit eigendom is geweest van een portier van de Alfa-fabriek in Arese. De man had goede connecties met de werkplaats en liet zijn auto een aantal malen (t) optisch aanpassen aan de nieuwste actieversie. Zo was de auto eerst een Super, en daarna een tijdje een Biscione.
Nog meer leuks? Wat dacht je van een Lancia Delta Evo II die ooit het eigendom is geweest van ex-rallyrijder Mild Biasion. Zijn handtekening staat zelfs op een van de hoofdsteunen! En een Maserati Quattroporte, een Ferrari 456 GT, diverse Giulia's die dienst  kunnen doen als basis voor een rallyauto. Want ook dat doet Maranello, het ombouwen van auto’s om ze geschikt te maken voor klassiekerrally’s en dergelijke.

Nog meer lekkers op
autokampioen.tv

Maranello is zo’n fotogeniek bedrijf dat we gemakkelijk nog zes pagina’s met foto’s hadden kunnen vullen. Gelukkig hebben we www.autokamploen.tv. Daarop staan de prachtige foto’s die we hier niet meer konden plaatsen.

© COPYRIGHT 2008 Wegener Tijdschriften Groep